(Uit mijn Poeziealbum. Gedicht van J. Bernlef)
Je speelde onder tafel
Wat was de deurknop hoog!
Je beer kwam tot je navel
De hele wereld boog.
Ik zit aan die tafel
Mijn voeten op de grond
Jij kwam tot aan mijn navel
Toen ik deze woorden vond:
Al ben je straks volwassen
Blijf van binnen klein
Blijf onder tafel passen
Mag zo je leven zijn!
Ga maar lekker dagdromen:
Sluit je ogen. Stel je eens voor hoe het was als kind, wat speelde je graag? Waar was dat? Binnen, buiten? Welk speelgoed had je erbij? Of had je misschien niets, en was het je fantasie waar je mee speelde? Hoe was dat? Hoe is het weer, zonnig, prettig, aangenaam…
Je hebt plezier, dat voel je in je lichaam. Ervaar dit, ben even opnieuw dit kind. Beleef even je spel, je zijn…
Omarm dit gevoel, omarm dit kind, beloof het dat je het nooit meer in de steek laat. Bedank het maar, dat je even samen hebt gespeeld. En weet dat het kind er altijd is als je weer wil spelen…
Geniet nog even lekker, zo lang je wil, samen met het kind. Als je klaar bent, geef het een kusje en een plekje in je hart. Open dan je ogen en rek je lekker uit.
